Kankergenoom sequencing studies hebben geleid tot de identificatie van talrijke driver genes, maar de relatieve timing van mutaties bij de carcinogenese is onduidelijk. De graduele progressie van de premaligne Barrett slokdarm naar slokdarm-adenocarcinoom (EAC) vormt een ideaal model voor het onderzoeken van de volgorde in de tijd van somatische mutaties. Dit schrijven dr. Jamie Weaver (MRC Cancer Unit, Cambridge) en collega’s online in Nature Genetics.¹

De onderzoekers identificeerden frequent gemuteerde genen door middel van whole genome sequencing en amplicon resequencing bij 112 EACs. Vervolgens screenden ze een cohort van biopten die waren genomen op twee belangrijke overgangspunten in de ontwikkeling van de maligniteit: benigne metaplastische nooit-dysplastische Barrett slokdarm (NDBE, 66 biopten), en hooggradige dysplasie (HGD, 43 biopten). Tot hun verrassing zagen ze dat de grote meerderheid van de gemuteerde genen in EAC ook al gemuteerd was in NDBE. De enige uitzondering werd gevormd door de TP53-mutatie (alleen in HGD) en de SMAD4-mutatie (alleen in EAC). De onderzoekers concluderen dat mutaties in EAC driver genes reeds in een vroeg stadium van de ziekte optreden.

1. Weaver JMJ, Ross-Innes CS, Shannon N et al. Ordering of mutations in preinvasive disease stages of esophageal carcinogenesis. Nat Genet 2014;epub ahead of print