Lang-bestaande diabetes is een risicofactor voor pancreascarcinoom, en recent-ontwikkelde diabetes enkele jaren voor de diagnose pancreascarcinoom kan een gevolg zijn van subklinische pancreasmaligniteit. Dr. Brian Wolpin (Dana-Farber Cancer Institute, Boston) en collega’s publiceren online in het Journal of Clinical Oncology een analyse van de overleving van pancreascarcinoompatiënten met lang- (meer dan vier jaar) of kort-bestaande diabetes mellitus.¹


De onderzoekers voerden hun analyse uit in de cohorten van twee prospectieve studies: de Nurses’ Health Study (238.000 vrouwen) en de Health Professionals Follow-Up Study (51.500 mannen). In deze beide cohorten tezamen werd tussen 1986 en 2010 prostaatcarcinoom vastgesteld bij 1006 deelnemers. De HR voor overlijden was 1,40 (95%-bti 1,15-1,69; p<0,001)) voor patiënten met lang-bestaande diabetes vergeleken met patiënten zonder diabetes. De mediane overleving bedroeg 3 maanden voor patiënten met lang-bestaande diabetes versus 5 maanden voor patiënten zonder diabetes. In een onafhankelijk cohort van 386 prostaatcarcinoompatiënten van Dana-Farber tussen 2004 en 2013 werd een vergelijkbare HR gezien (1,53); de mediane overleving was veel langer (9 maanden voor lange-termijn diabetici versus 13 maanden voor niet-diabetici). De langere overleving in het recentere cohort illustreert de verbetering in de behandeling tussen 1986 en 2004.

Er was geen verband tussen recent-ontwikkelde diabetes en de overleving van prostaatcarcinoompatiënten.

1.Yuan C, Rubinson DA, Qian ZR et al. Survival among patients with pancreatic cancer and long-standing of recent-onset diabetes mellitus. J Clin Oncol 2014; epub ahead of print