De laatste jaren zijn verscheidene nieuwe op de VEGF-as gerichte behandelingen voor metastastische colorectaalkanker goedgekeurd. In klinische studies is de werkzaamheid van bevcizumab, aflibercept en regorafenib tegen mCRC aangetoond. Bevacizumab is een monoklonaal antilichaam gericht tegen VEGF-A, aflibercept is een oplosbaar fusie-eiwit dat aan VEGFR1 en VEGFR2 bindt, en regorafenib is een small molecule tyrosinekinaseremmer gericht tegen VEGFR1, VEGFR2, VEGFR3 en een aantal andere kinases. Ramucirumab is een monoklonaal antilichaam gericht tegen VEGFR2, dat is toegelaten voor de behandeling van slokdarm- en maagkanker, en dat momenteel in een fase 3-studie bij mCRC-patiënten wordt onderzocht.

In een overzichtsartikel dat online is in Cancer Treatment Reviews bespreken Jeffrey Clarke (Duke University, Durham NC) en collega’s de werkingsmechanismen van deze anti-angiogene middelen bij mCRC. Ze gaan in op de preklinische data en klnische evidentie voor de werkzaamheid van de middelen. Het netto klinisch profijt in de tweedelijns en refractaire setting verschilt in grote lijnen niet tussen deze middelen, maar er zijn wel belangrijke verschillen in farmacodynamiek en in effect op de tumormicro-omgeving. Goed begrip van deze verschillen kan helpen bij het nemen van klinische beslissingen en bij het kiezen van de optimale antiangiogene therapie, aldus de auteurs.

1.Clarke JM, Hurwitz HI, Rangwala F et al. Understanding the mechanisms of action of antiangiogenic agents in metastatic colorectal cancer: a clinician’s perspective. Cancer Treat Rev 2014;epub ahead of print