Klinische uitkomsten na primair transplantaatfalen (PGF) zijn slecht. Dr. Richard Olsson (Karolinska Instituut, Stockholm) en collega’s hebben een grote (n=23.272) retrospectieve analyse uitgevoerd van het voorkomen van PGF na eerste myeloablatieve allogene hematopoïetische celtransplantatie voor hematologische maligniteiten. De uitkomsten van de analyse worden vandaag online gepubliceerd in Leukemia.¹

PGF werd gezien in 1278 patiënten (5,5%). Er was een groot verschil in PGFs voor perifeer-bloed stamcellen (2,5%) versus beenmergtransplantaten (7,3%; p<0,001). PGF werd viermaal vaker gezien in myeloproliferatieve aandoeningen dan in acute leukemie (p<0,001). Andere risicofactoren voor PGF waren leeftijd van de ontvanger lager dan dertig jaar, HLA-mismatch, mannelijke ontvangers van grafts van vrouwelijke donoren, ABO-incompatibiliteit, busulfan/cyclofosfamide conditionering, en cryopreservatie. In beenmergtransplantaties was een totaal-dosis nucleated cellen lager dan 2,4 x 10⁸/kg geassocieerd met PGF (OR 1,39; p<0,001). Gebruik van tacrolimus-gebaseerde immuunsuppressie en GCSF was geassocieerd met verlaagd PGF-risico.

De onderzoekers stellen dat deze gegeven behandelaars in staat stellen meer rationele keuzes te maken om het PGF-risico te verlagen.

1.Olsson RF, Logan BR, Chaudhury S et al. Primary graft failure after myeloablative allogeneic hematopoietic cell transplantation for hematologic malignancies. Leukemia 2015; epub ahead of print