Catumaxomab is een monoklonaal antilichaam dat is de Europese Unie is toegelaten voor de intraperitoneale behandeling van maligne ascites bij patiënten met EpCAM-positieve carcinomen. Prof. Markus M. Heiss (universiteit van Witten/Herdecke, Keulen) en collega’s publiceren vandaag online in Clinical Cancer Research resultaten van een post-hoc analyse van een fase 2/3-studie naar de werkzaamheid van catumaxomab.¹ De post-hoc analyse heeft betrekking op de rol van relative lymphocyte count (RLC) als biomarker voor de werkzaamheid van catumaxomab en voor de overleving. In de studie waren 157 patiënten behandeld met paracentese plus tenminste één dosering catumaxomab, en 88 patiënten met alleen paracentese. De zesmaands-overleving onder de catumaxomab-behandelde patiënten bedroeg 28,9%; de zesmaands-overleving onder de patiënten die alleen paracentese hadden ondergaan bedroeg 6,7% (p=0,0219).

De RLC voor aanvang van de behandeling was positief geassocieerd met de overleving, en was een onafhankelijke prognostische factor (p<0,0001). Bij patiënten met een RLC hoger dan 13% (n=159; 100 in de catumaxomab-groep, 59 in de controlegroep) was catumaxomab-behandeling geassocieerd met een gunstig effect op de overleving (p=0,0072) met een mediane/gemiddelde overlevingswinst van 41/131 dagen, en een toegenomen zesmaands-overleving van 37,0% versus 5,2%. Bij de patiënten met een RLC van 13% of lager (n=74; 50 in de catumaxomab-groep, 24 in de controlegroep) was er geen statistisch significant verschil in overleving tussen beide groepen (p=0,2561). De onderzoekers concluderen dat een RLC hoger dan 13% een prognostische biomarker is voor overleving na catumaxomab-behandeling bij maligne ascites.

1. Heiss MM, Strohlein MA, Bokemeyer C et al. The role of relative lymphcyte count as a biomarker for the effect of catumaxomab on survival in malignant ascites patients: results from a phase II/III study. Clin Cancer Res 2014;epub ahead of print