Studies naar het effect van ras op de uitkomst van mammacarcinoom worden verstoord door heterogeniteit van tumoren en behandelingen. Dr. Lisa Carey (University of North Carolina in Chapel Hill) en collega’s hebben een studie van rasgebonden verschillen in uitkomsten uitgevoerd in een cohort vrouwen met stadium II-III mammacarcinoom die tussen 1998 en 2011 uniform behandeld werden met neoadjuvante chemotherapie. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in Breast Cancer Research and Treatment.¹ Ras werd in de studie gecategoriseerd als African-American (AA) of niet-AA. De analyses werden gestratificeerd naar HR- en HER2-subtype.

Van de 349 vrouwen waren er 102 (29%) AA, die jonger waren (p=0,03), meer obees waren (p<0,001), en minder frequent HR+/HER2- tumoren hadden (p=0,01). Er waren geen significant verschillen in percentage pCR tussen AA- en niet-AA vrouwen. Bij mediane follow-up van 6,5 jaar hadden AA-vrouwen slechtere tijd-tot-recidief (HR 1,51; 95%-bti 1,02-2,24); dit verband was verzwakt in multivariate analyse. Er was tussen de groepen AA- en niet-AA vrouwen geen significant verschil in overall survival. Gestratificeerd naar HR waren slechtere uitkomsten beperkt tot HR+ AA (HR voor TTR 1,85; 95%-bti 1,09-3,14; HR voor OS 2,42; 95%-bti 1,37-4,28). Dit verschil bleef significant in multivariate analyse inclusief pCR-percentage en body mass index.

De onderzoekers concluderen dat lange-termijn rasgebonden dispariteit alleen wordt gezien in patiënten met HR+ mammacarcinoom, met geen waarneembare bijdrage van gevoeligheid voor chemotherapie. Dit suggereert dat de dispariteit kan worden gedreven door HR+ factoren zoals moleculaire verschillen, verschillen in gevoeligheid voor endocriene therapie, of verschillen in adherentie.

1.Tichy JR, Deal AM, Anders CK et al. Race, response to chemotherapy, and outcome within clinical breast cancer subtypes. Breast Cancer Res Treat 2015; epub ahead of print