Recidief is
de belangrijkste reden voor falen van de behandeling in ALL in kinderen.
Ondanks verbeteringen in de eerstelijns therapie is de overleving na recidief
relatief slecht, schrijven dr. Mats Heyman (Karolinska Instituut, Stockholm) en
collega’s in een publicatie die online is in Haematologica.1
In de publicatie presenteren ze een studie van uitkomsten na ALL-recidief in
kinderen in Scandinavië, Finland en IJsland.
Tussen 1992
en 2011 werden 2735 kinderen met ALL behandeld volgens het Nordic Society of Paediatric Haematology and Oncology Protocol. In
516 patiënten (18,9%) werd recidief gezien. De vijf-jaars overall survival van recidiverende patiënten was 44,7 ± 3,2% in de
periode van 1992 tot 2002, versus 57,5±3,4% in de periode van 2002 tot en met
2011. Deze verbetering was statistisch significant (p<0,001). Onafhankelijke
voorspellers van mortaliteit na recidief waren korte duur van eerste remissie,
betrokkenheid van beenmerg, leeftijd tien jaar of ouder, ongunstige
cytogenetische kenmerken, en Down syndroom. T-cel immuunfenotype was alleen
prognostisch in combinatie met hyperleukocytose bij diagnose. De uitkomsten van
vroege gecombineerde pre-B recidieven was slecht (vijf-jaars OS 38,0±10,6%).
De
onderzoekers concluderen dat de uitkomsten na recidief van ALL in kinderen in
de loop van de tijd verbeterd zijn, maar dat er dringend behoefte is aan ontwikkeling
van nieuwe benaderingen om de uitkomsten verder te verbeteren.
1.Oskarsson T, Söderhäll S, Arvidson J et al.
Relapsed childhood acute lymphoblastic leukemia in the Nordic countries:
prognostic factors, treatment and outcome. Haematologica 2015; epub ahead of
print
Commentaren
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)