In de fase-3 AVAglio-studie is gezien dat toevoeging van bevacizumab aan eerstelijns radiotherapie plus temozolomide voor glioblastoom resulteerde in langere progressievrije overleving maar niet in langere overall survival. Dr. Carlos Bais (Genentech, South San Francisco) en collega’s hebben onderzocht of in subgroepen van patiënten wel overlevingswinst was. De onderzoekers hebben AVAglio-deelnemers retrospectief geëvalueerd voor moleculair subtype, en de werkzaamheid van bevacizumab in subgroepen bepaald. De uitkomsten van de analyses zijn online gepubliceerd in het Journal of Clinical Oncology.¹

Van 349 van de 921 AVAglio-deelnemers waren pretreatment-specimina beschikbaar voor biomarker-analyse: 171 van patiënten uit de bevacizumab-arm, en 178 van patiënten uit de placebo-arm. In multivariate analyse werd een significant OS-profijt gezien van bevacizumab versus placebo in patiënten met proneurale IDH1-wildtype tumoren (17,1 versus 12,8 maanden; HR 0,43; p=0,002). In deze analyses werd ook een interactie gezien tussen proneuraal subtype en behandelingsarm (p=0,023). Er was een PFS-profijt van bevacizumab in de groep met mesenchymale en proneurale tumoren, maar dit leidde alleen in de groep met proneurale tumoren tot OS-profijt.

De onderzoekers concluderen dat patiënten met IDH1-wildtype proneuraal glioblastoom in de AVAglio-studie een betere OS hadden na toevoeging van bevacizumab aan eerstelijns standaardbehandeling.

1.Sandmann T, Bourgon R, Garcia J et al. Patients with proneural glioblastoma may derive overall survival benefit from the addition of bevacizumab to first-line radiotherapy and temozolomide: retrospective analysis of the AVAglio trial. J Clin Oncol 2015; epub ahead of print