Bij de meerderheid van de mannen met gevorderde prostaatkanker worden botmetastasen waargenomen. In het bot induceren de prostaatmetastasen een vicieuze cirkel van excessieve osteoclast- en osteoblast-gemedieerde botafbraak en botvorming die kankergroei bevorderen. De complexe temporele en cellulaire interacties in de bot micro-omgeving maken het lastig om een goede inschatting te maken van de impact van mogelijke therapieën. In Cancer Research presenteren Arturo Araujo (Moffit Cancer Center and Research Institute, Tampa FL) nu een simulatiemodel van de metastatische prostaatkanker-bot micro-omgeving.¹

Het model reproduceert accuraat het basic multicellular unit botkoppelingsproces in gezond botweefsel. Na introductie van een enkele prostaatkankercel simuleert het model de vicieuze cirkel die wordt gezien bij metastasering; althans bij zeven van de 25 simulaties. Dat er bij de 18 overige simulaties geen botlesie ontstaat is een reflectie van de werkelijkheid, aldus de auteurs. Niet iedere metastatische kankercel die het bot invadeert leidt tot vorming van een lesie. Het model geeft ook inzicht in onderscheiden fasen van osteolytische en osteogene activiteit, in een kritieke rol van mesenchymale stromacellen bij de osteogenese, en in temporale veranderingen in cellulaire samenstelling.

Introductie van bisfosfonaat-behandeling leidt in het model tot remming van de kankerprogressie. Introductie van anti-RANKL behandeling leidt tot complete eradicatie van de metastasen. Araujo en collega’s concluderen dat ‘better targeting or dosing could improve patient survival.’

1. Araujo A, Cook L, Lynch CC, Basanta D. An integrated computational model of the metastatic prostate cancer-bone microenvironment. Cancer Res 2014;epub ahead of print