In in vitro experimenten en niet-gerandomiseerde studies zijn aanwijzingen gezien voor mogelijke werkzaamheid van de multikinaseremmer sorafenib in de behandeling van AML. Dr. Christoph Röllig (Academisch Ziekenhuis Dresden) presenteerde op de ASH Annual Meeting de uitkomsten van SORAML, de eerste gerandomiseerde studie van sorafenib versus placebo toegevoegd aan standaard inductie en consolidatiebehandeling van AML-patiënten jonger dan 61 jaar.¹ Deelnemers aan SORAML waren 276 patiënten van 25 centra. Alle patiënten kregen twee twee DA-inductiecycli gevolgd door drie consolidatiecycli hoge-dosering cytarabine. Patiënten zonder respons na DA 1 kregen een tweede inductie met HAM. De intermediair- en hoog-risicopatiënten kregen alloSCT in eerste complete remissie.

Van de 276 geïncludeerde patiënten kregen er 267 de studiebehandeling (134 sorafenib, 133 placebo). Tijdens mediane observatie van 36 maanden was de mediane gebeurtenisvrije overleving 9,2 maanden in de placebo-arm versus 20,5 maanden in de sorafenib-arm; de drie-jaars EFS was 22% voor placebo versus 40% voor sorafenib (p=0,013). De mediane recidiefvrije overleving was 23 maanden voor placebo versus niet bereikt voor sorafenib; de drie-jaars RFS was 38% voor placebo versus 56% voor sorafenib (p=0,017). De mediane overall survival was in geen van beide armen bereikt; de drie-jaars OS was 56% voor placebo versus 63% voor sorafenib (p=0,382). In de 46 FTL3-ITD positieve patiënten was er geeen verschil tussen beide armen in EFS, maar een trend naar langere RFS en OS in de sorafenib-arm.

De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger bijwerkingen waren koorts (40%), infectie (22%) en bloeding (2%). Het risico van graad 3 of hoger koorts, bloeding en hand-voet syndroom was significant hoger in de sorafenib-arm.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van sorafenib aan standaard chemotherapie voor jongere AML-patiënten resulteert in verbetering van de uitkomsten. SORAML levert de eerste evidentie voor klinisch profijt van een TKI in dit type leukemie, aldus Röllig.

1.Röllig C et al, ASH Annual Meeting 2014; abstr. 6