Erlotinib is werkzaam in EGFR-gemuteerd NSCLC, maar na verloop van tijd ontwikkelen de tumoren resistentie tegen de behandeling. In de fase 3-studie MARQUEE is de werkzaamheid onderzocht van toevoeging van de MET-remmer tivantinib aan de erlotinib-behandeling van niet-squameus NSCLC. Eerder is gepubliceerd dat de toevoeging goed verdragen werd en resulteerde in verbetering van de progressievrije overleving maar niet van de overall survival onder de 1048 deelnemers. Dr. Wallace Akerley (University of Utah, Salt Lake City) presenteert vandaag op de Molecular Targets and Cancer Therapeutics Meeting in Boston MARQUEE-uitkomsten voor de subgroep van 109 patiënten met EGFR-gemuteerd NSCLC.¹ Van deze patiënten waren er 56 gerandomiseerd naar tivantinib plus erlotinib, en 53 naar placebo plus erlotinib.

De mediane PFS was 13,0 maanden in de tivantinibgroep versus 7,5 maanden in de placebogroep (HR 0,49; p=0,0016). De mediane OS was 25,5 maanden in de tivantinibgroep versus 20,0 maanden in de placebogroep (HR 0,68; p=0,10). De ORR was 61% in de tivantinibgroep versus 43% in de placebogroep. Bij data cut-off na 2,5 jaar behandeling werden nog zes patiënten behandeld met de studiemedicatie, allen in de tivantinibgroep. Voor de meeste bijwerkingen was het optreden niet verschillend tussen de groepen; neutropenie en febriele neutropenie werden meer gezien in de tivantinib-groep.

Akerley concludeert dat toevoegen van tivantinib aan erlotinib-behandeling de werkzaamheid verbeterde voor EGFR-gemuteerd NSCLC.

1.MTCTM 2015; abstr. B194