Toevoeging van de Src-kinaseremmer saracatinib aan de paclitaxel-behandeling van platinum-resistente ovariumkanker leidt niet tot verbetering van de uitkomsten. Zo luidt de conclusie uit een Britse studie waarvan de uitkomsten vandaag online gepubliceerd worden in Annals of Oncology.¹ Prof. Iain McNeish (University of Glasgow) en collega’s besloten de studie uit te voeren op grond van sterke preklinische data die wezen op mogelijke klinische werkzaamheid van saracatinib.

Aan de studie werd deelgenomen door 107 patiënten, van wie 40% drie of meer lijnen eerdere chemotherapie had gekregen. De deelneemster werden 2:1 gerandomiseerd naar paclitaxel plus saracatinib of paclitaxel plus placebo. Het primaire eindpunt van de studie was PFS na zes maanden. In de saracatinib-arm was na zes maanden 29% van de deelneemsters progressievrij; in de placebo-arm 34% (p=0,582). De mediane PFS in beide armen bedroeg 4,7 respectievelijk 5,3 maanden (p=0,99). De response rate (compleet+partieel) bedroeg 29% respectievelijk 43% (p=0,158). Graad ¾ bijwerkingen traden op bij 36% versus 31% (p=-0,624).

De respons, PFS en OS waren alle significant (p<0,05) beter voor de 85 patiënten met een taxaanvrij interval van zes maanden of langer, of geen voorafgaande taxaanbehandeling,dan voor de 22 patiënten met een taxaanvrij interval korter dan zes maanden.

1.McNeish IA, Ledermann, JA, Webber L et al. A randomised placebo-controlled trial of weekly paclitaxel and saracatinib (AZD0530) in platinum-resistant ovarian, fallopian tube or primary peritoneal cancer. Ann Oncol 2014;epub ahead of print