Taxanen worden gebruikt voor de behandeling van patiënten met nieuw-gediagnostiseerd hormoongevoelig metastatisch prostaatcarcinoom en voor de eerste- of tweedelijns behandeling van patiënten met mCRPC. Ze vormen de enige klasse chemotherapeutica die de overleving verbeteren. Er bestaat significante heterogeniteit in de respons op taxaan-chemotherapie, en de meeste mCRPC-patiënten ontwikkelen na verloop van tijd resistentie. De moleculaire basis van deze heterogeniteit is nog niet duidelijk, schrijven dr. Giuseppe Galletti (Weill Cornell Medical College, New York) en collega’s vandaag online in Nature Communications.¹ In de publicatie tonen ze aan dat overexpressie van de transcriptiefactor ERG geassocieerd is met verminderde gevoeligheid voor taxanen in in vitro en in vivo modellen van CRPC.

De onderzoekers laten zien dat ERG van invloed is op verscheidene parameters van de dynamiek van microtubuli, en dat ERG remmend werkt op effectieve interactie van docetaxel of cabazitaxel met tubuline. In een cohort van 34 mCRPC-patiënten die met docetaxel werden behandeld was ERG-overexpressie van de prostaatcarcinomen geassocieerd met een verdubbelde waarschijnlijkheid van docetaxel-resistentie (vergeleken met ERG-negatieve carcinomen). De onderzoekers concluderen dat het bepalen van de ERG-status van belang kan zijn voor de selectie van patiënten die baat kunnen hebben bij taxaan-therapie.

1.Galletti G, Matov A, Beltran H et al. ERG induces taxane resistance in castration-resistant prostate cancer. Nature Communications 2014;5:5548