Dr. Jason Pole (Pediatric Oncology Group of Ontario, Toronto) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van de ontwikkeling van subsequente maligne neoplasmen (SMNs) in een bevolkings-gebaseerd cohort van pediatrische kankerpatiënten. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd Cancer Epidemiology Biomarkers & Prevention.¹ Deelnemers waren 7920 inwoners van Ontario jonger dan vijftien jaar met een primaire diagnose tussen begin 1985 en eind 2008.

In 188 deelnemers (2,4%) werden 197 SMNs gezien. De mediane follow-up was 10,7 jaar (SD 7,6 jaar; range 0,0-26,4 jaar). De mediane tijd tot SMN was 8,5 jaar (SD 6,3 jaar; range 0,0-24,9 jaar). De SIR voor ontwikkelen van SMN 9,9 (95%-bti 8,6-11,4). Tachtig van de 197 SMNs (40,6%) werd gezien in de eerste vijf jaar na de primaire diagnose (‘vroege SMN’). Vroege SMNs waren vaker leukemie en lymfoom. Factoren die geassocieerd waren met vroege SMN waren primaire diagnose bottumor (OR 4,88; 95%-bti 1,52-15,60), radiotherapie (OR 1,82; 95%-bti 1,02-3,22) en de hoogste dosering epipodofyllotoxine (OR 3,74; 95%-bti 1,88-7,42).

De onderzoekers concluderen dat meer dan 40% van de SMNs in kinderen tot ontwikkeling kwamen in de eerste vijf jaar na de primaire diagnose. Dit onderstreept het belang van vroege en voortgezette surveillance.

1.Pole JD, Gu LY, Kirsh V et al. Subsequent malignant neoplasms in a population-based cohort of pediatric cancer patients: A focus on the first 5 years. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev 2015; epub ahead of print