De literatuur over invasieve intraductale papillaire mucineuze neoplasie (IPMN) van de pancreas is afkomstig van kleine studies, zodat adequate vergelijkingen van adjuvante therapie versus alleen-chirurgie niet zijn uitgevoerd. Dr. Charles Vollmer (University of Pennsylvania, Philadelphia) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van de werkzaamheid van adjuvante behandeling voor IPMN op basis van gegevens in de National Cancer Database (1998-2010). De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in Cancer.¹

De onderzoekers vonden gegevens van 1220 IPMN-patiënten, van wie 47% adjuvante therapie kreeg. De mediane overall survival was 28,9 maanden; de één- en vijf-jaars overleving was 76% respectievelijk 17%. Alleen-chirurgie was geassocieerd met slechtere overleving (HR 1,36; p=0,00005). Factoren die geassocieerd waren met slechtere overleving na alleen-chirurgie waren TNM-stadium III/IV-ziekte, positieve lymfeklierstatus, positieve chirurgische marges, en slechte tumordifferentiatie (alle vergelijkingen p≤0,05). Patiënten met TNM stadium I-ziekte of lymfekliernegatieve ziekte hadden geen overlevingsvoordeel van adjuvante therapie. Patiënten met invasieve IPMN hadden betere risicofactor-gecorrigeerde overleving vergeleken met patiënten met conventioneel pancreas ductaaladenocarcinoom (HR 0,73; p<0,0001).

De onderzoekers concluderen dat invasief IPMN meer indolent is dan conventioneel PDAC. Adjuvante therapie is geassocieerd met betere OS vergeleken met alleen-chirurgie in patiënten met invasief IPMN, vooral in patiënten met hoger ziektestadium, positieve lymfeklieren, positieve marges of slecht-gedifferentieerde tumoren, maar niet in patiënten met stadium I of lymfekliernegatieve ziekte.

1.McMillan MT, Lewis RS, Drebin JA et al. The efficacy of adjuvant therapy for pancreatic invasive intraductal papillary mucinous neoplasm (IPMN). Cancer 2015; epub ahead of print