De jarige van 31 oktober is de in Australië geboren Britse neuroloog William John Adie (1886-1935), die het naar hem genoemde syndroom en narcolepsie heeft beschreven.^1,2

Adie werd geboren in de havenstad Geelong (Victoria), waar hij naar Flinder’s School ging. Hij kon op school goed meekomen. Na schooltijd was hij vaak bij de haven te vinden, waar hij in gesprekken met zeelieden veel vreemde talen leerde. Hij sprak al op jeugdige leeftijd vloeiend Duits.

Geïnspireerd door de Geelongse arts dr. Arthur South vatte William het ideaal op om arts te worden. Maar in 1899 overleed zijn vader, en de dertienjarige William moest van school om te gaan werken en zo bij te dragen aan het levensonderhoud van het gezin. Hij werkte als boodschappenjongen voor verschillende bedrijven. Een van zijn werkgevers merkte dat William bovengemiddeld slim was, en betaalde avondcursussen voor hem, zodat hij de examens kon doen die vereist waren om toegelaten te worden tot de universiteit.

Adie kon het collegegeld voor de universiteit van Melbourne niet opbrengen, maar hij kreeg in 1906 wel een scholarship voor de universiteit van Edinburgh. Een rijke Amerikaanse oom gaf hem GBP 19,- voor een enkele reis. Zo begon Adie aan de studie geneeskunde, die hij in 1911 afsloot met een M.B.Ch.B. graad. Hij specialiseerde zich in neurologie, waarbij zijn kennis van de Duitse taal hem goed van pas kwam. Hij kreeg een postgraduate travelling scholarship waarmee hij gedurende een jaar een studiereis maakte langs neurologiecentra in Berlijn, München, Wenen en Parijs. Daarna werd hij neuroloog bij het National Hospital for the Paralysed and Epileptic aan Queen Square in Londen.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende Adie als arts in het Britse leger in Frankrijk. Hij had het geluk dat hij mazelen kreeg vlak voor de slag waarin zijn regiment gedecimeerd werd. Nadat hij hersteld was werd hij bij een ander regiment geplaatst. In 1916 werd hij onderscheiden omdat hij bij een gasaanval het leven van Britse soldaten (en zijn eigen leven) redde door een gasmasker te improviseren, bestaande uit lappen kleding gedrenkt in urine.

Na de oorlog werd Adie neuroloog in Moorfields Eye Hospital in Londen. Daar beschreef hij de tonisch verwijde pupil in combinatie met het verlies van de afwezigheid van pupilreflexen die kenmerkend zijn voor het syndroom van Adie. Hij beschreef ook het verlies van reflexen in de benen bij dit syndroom. Daarnaast leverde hij bijdragen aan de kennis van narcolepsie.³ In 1925 kreeg hij als erkenning voor zijn werk een gouden medaille van de universiteit van Edinburgh. Op de leeftijd van 45 jaar kreeg hij te kampen met angina pectoris. De klachten noopten hem om in 1935 zijn werk neer te leggen. Hij overleed op 17 maart van dat jaar.


1.http://www.whonamedit.com/doctor.cfm/127.html
2.http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/ceo.12301/abstract
3.Adie WJ. Idiopathic narcolepsy: a disease sui generis. With remarks on the mechanism of sleep. Brain 1926;49:275-306

Morgen: Het eerste gebruik van diëthyl-ether als anestheticum