
De analyse includeerde ACC-tumormonsters van 368 patiënten (144 in het trainingscohort en 224 in het validatiecohort) die chirurgische resectie hadden ondergaan in 21 centra. De gemiddelde leeftijd was 49 ± 16 jaar; 65,8% waren vrouwen. De mediane follow-up was 35 maanden (IQR 18-74). In het trainingscohort resulteerde pan-genomische analyse (transcriptoom, methyloom, chromosomverandering, en mutatieprofielen) in onderscheid van drie moleculaire klassen, met vijf-jaars overleving van 9%, 45%, en 82% (log-rank p<0,001). In patiënten met stadium I tot en met III ACC was moleculaire klasse een onafhankelijke prognostische factor voor recidief na complete chirurgie (p<0,001). Combinatie van ENSAT-stadium, tumorproliferatie-index, en moleculaire klasse resulteerde in het best-onderscheidende prognostische model (C-index 0,88). In het validatiecohort werd de moleculaire classificatie als onafhankelijke voorspeller van recidief bevestigd. De prognostische waarde van moleculaire markers voor patiënten met stadium IV ACC was beperkt.
De onderzoekers concluderen dat in gelokaliseerd ACC moleculaire kenmerken van de tumoren kunnen worden gebruikt voor het identificeren van patiënten met een hoog risico van slechte uitkomst, zodat de overige patiënten wellicht onnodige adjuvante behandeling bespaard kan blijven.
1.Assié G, Jouinot A, Fassnacht M et al. Value of molecular classification for prognostic assessment of adrenocortical carcinoma. JAMA Oncol 2019; epub ahead of print
Summary: A meta-analysis of pan-genomic studies, validated by biomarker analysis, found that in localized adrenocortical carcinoma (low grade and stage I to III) molecular classification can better discriminate poor outcome ACC, which may spare the other patients unnecessary adjuvant treatment.