Er is geen duidelijkheid over de optimale timing van radiotherapie na radicale prostatectomie voor pN1 prostaatcarcinoom. Een studie van het Academisch Ziekenhuis Hamburg-Eppendorf heeft adjuvante radiotherapie (aRT) vergeleken met vroege salvage radiotherapie (sRT). Prof. Anthony D’Amico (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹



De studie includeerde 17.913 mannen (mediane leeftijd 64 jaar; IQR 59-68) met pT2-4N1M0 prostaatcarcinoom die tussen maart 1995 en oktober 2017 radicale prostatectomie ondergingen met onderzoek van pelvische lymfeklieren (LNs). De figuur toont het CONSORT-diagram van de studie. Het primaire eindpunt was all-cause mortaliteit (ACM). Na mediaan 7,02 jaar follow-up waren 986 (5,50%) patiënten overleden, onder wie 223 (22,62%) aan prostaatcarcinoom. Adjuvante vergeleken met vroege sRT was geassocieerd met significant lager ACM-risico per eenheid toename in positieve LNs (aHR 0,92; p=0,03). Deze figuur laat zien dat in de mannen met 4 of meer positieve LNs (panel B), maar niet in de mannen met drie of minder positieve LNs (panel A), aRT vergeleken met vroege sRT geassocieerd was met significant gunstigere ACM.

De onderzoekers concluderen dat na prostatectomie voor pN1 prostaatcarcinoom, aRT vergeleken met vroege sRT geassocieerd was met verlaagd risico van ACM, en dat deze risicoverlaging groter werd met elke additionele positieve pelvische LN.

1.Tilki D, Chem M-H, Wu J et al. Adjuvant versus early salvage radiation therapy after radical prostatectomy for pN1 prostate cancer and the risk of death. J Clin Oncol 2022; epub ahead of print

Summary: A study at the University Hospital of Hamburg-Eppendorf found that after radical prostatectomy for pN1 prostate cancer, adjuvant compared with early salvage radiotherapy was associated with decreased risk of all-cause mortality, and that this risk reduction increased with each additional positive pelvic lymph node.