De irreversibele ErbB-blokker afatinib en de reversibele EGFR-TKI gefitinib worden beide gebruikt als eerstelijns behandeling voor gevorderd NSCLC met activerende EGFR-mutaties. Prof. Keunchil Park (Sungkyunkwan Universiteit, Seoel) presenteert vandaag op het ESMO Asia 2015 congres in Singapore uitkomsten van de gerandomiseerde fase 2b-studie LUX-Lung 7.¹ In de studie is een rechtstreekse vergelijking van beide middelde uitgevoerd.

Deelnemers waren patiënten met stadium IIIb/IV EGFRm+ NSCLC, die werden gerandomiseerd naar afatinib 40 mg per dag (n=160) of gefitinib 250 mg per dag (n=159). De beide groepen waren goed in evenwicht met uitzondering van een lichte gender imbalance (56,9% vrouwen in de afatinib-arm; 66,7% vrouwen in de gefitinib-arm). De behandeling werd voortgezet tot progressie, of daarna als de betreffende onderzoeker dat gunstig achtte. Primaire eindpunten van de studie waren progressievrije overleving (onafhankelijk beoordeeld), tijd tot behandelfalen, en overall survival.

De PFS was beter met afatinib dan met gefitinib (HR 0,73; p=0,0165). Dit gold ook voor de TTF (HR 0,73; p=0,0073). De OS-uitkomsten zijn nog niet matuur (analyses verwacht in 2016). Ook voor het secundaire eindpunt ORR waren de uitkomsten beter met afatinib dan met gefitinib (70% versus 56%; p=0,0083). De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger bijwerkingen waren diarree (12,5%) en rash (9,4%) met afatinib, en toename van alanine-aminotransferase (8,2%) met gefitinib. Interstitiële longziekte werd gezien in nul patiënten met afatinib versus vier patiënten met gefitinib. Discontinuering vanwege bijwerkingen was 6,3% in beide armen.

De onderzoekers concluderen dat eerstelijns afatinib vergeleken met gefitinib resulteerde in significante verbetering van de PFS in patiënten met gevorderd NSCLC met EGFR-mutaties.

1.ESMO Asia 2015; abstr. LBA2