In klinische studies is gezien dat gebruik van immuuncheckpointremmers (ICIs) voor maligniteiten resulteerde in hypothyreoïdie in 6,6% van de patiënten en hyperthyreoïdie in 2,9%. Een studie van electronische patiëntendossier van de University of California in San Francisco heeft het voorkomen van schildklierdysfunctie (TD) tijdens gebruik van ICIs voor maligniteiten in de klinische praktijk geïnventariseerd. Dr. Zoe Quandt zou de studie gisteren presenteren op ENDO2020 in San Francisco.¹ Het congres is afgeblazen, maar de proceedings (of wat die zouden zijn geweest) zijn beschikbaar.

Na exclusie van patiënten met vooraf-bestaande schildklierstoornissen kregen tussen begin 2012 en eind 2018 in het ziekenhuis van UCSF 1146 patiënten ICIs (45% pembrolizumab, 20% nivolumab, 35% overige) voor maligniteiten (melanoom 32%, NSCLC 13%; 45% overige). Schildklier-irAEs, gedefinieerd als TSH > 10, abnormaal vrij T4, of gebruik van medicatie voor TD, werd gezien in 19% van de patiënten. Het type maligniteit was geassocieerd met het voorkomen van de schildklier-irAEs, uiteenlopend van 10% van de glioblastoom-patiënten tot 40% van patiënten met niercelcarcinoom. Schildklier-irAEs waren meer frequent met de combinatie ipilimumab-nivolumab (31% van de patiënten) dan pembrolizumab (18%; p=0,03), nivolumab (18%; p<0,01), en ipilimumab (15%; p=0,02).

De onderzoekers concluderen dat de frequentie van schildklier-irAEs van ICIs voor maligniteiten in de klinische praktijk aanzienlijk hoger is dan in klinische studies.

1.Quandt Z et al. ENDO2020; SAT-418

Summary: A review of electronic health records of UCSF patients found that after use of checkpoint inhibitors for cancer thyroid irAEs are much more common in real world practice than in clinical trials.