Er is een longstanding hypothesis dat lange-termijn gebruik van vitamin K-antagonisten (VKAs) geassocieerd is met bescherming tegen de ontwikkeling van prostaatcarcinoom. PhD-student Kasper Bruun Kristensen (Syddansk Universitet, Odense) en coauteurs hebben deze hypothese getoetst in een Denemarken-brede patiënt-controlestudie en een meta-analyse. Ze publiceren hun bevindingen online in het International Journal of Cancer.¹

De patiënt-controlestudie includeerde alle Deense mannen die tussen begin 2005 en eind 2015 een histologisch-bevestigde diagnose prostaatcarcinoom kregen (n=38.802) en per patiënt tien voor leeftijd gematchte controlemannen. Onder de patiënten waren 1089 mannen (2,8%) die drie jaar of langer VKAs hadden gebruikt. Onder de controlepersonen was dit het geval voor 10.803 mannen (ook 2,8%; OR 1,01; 95%-bti 0,95-1,08). Na correctie voor concomitant gebruik van andere geneesmiddelen, medische geschiedenis, en sociaal-economische status was de OR 1,03 (95%-bti 0,97-1,10). Er was evenmin een doserings-respons relatie waarneembaar; zo was de OR bij 5 tot 10 jaar VKA-gebruik 1,06 (95%-bti 0,97-1,10). De meta-analyse includeerde acht studies, met effectschattingen van 0,51 (95%-bti 0,23-1,13) tot 1,10 (95%-bti 0,94-1,40); resulterend in een gepoolde effectschatting van 0,86 (95%-bti 0,70-1,05) met een aanzienlijke heterogeniteit tussen de studies (I² 93,9%).

De onderzoekers concluderen dat een belangrijk beschermend effect van VKAs tegen prostaatcarcinoom onwaarschijnlijk is.

1.Kristensen KB, HjorslevJHensen P, Skriver C et al. Use of vitamin K antagonists and risk of prostate cancer: meta-analysis and nationwide case-control study. Int J Cancer 2018; epub ahead of print
Summary: A Denmark-wide case-control study and a metanalysis did not confirm the longstanding hypothesis that use of vitamin K antagonists is associated with a reduced risk of prostate cancer.