
De studie includeerde 63 patiënten die pembrolizumab kregen voor NSCLC met hersenmetastasen. Het primaire eindpunt van de studie was intracraniële tijd tot behandelfalen (TTF), gedefinieerd als tijd tussen starten van pembrolizumab en nieuwe intracraniële ziekteprogressie of overlijden. Er waren 24 patiënten die irAEs ontwikkelden. Patiënten met versus patiënten zonder irAEs hadden langere intracraniële TTF (mediaan 14 versus 5 maanden; p=0,0001), langere OS (mediaan 21 versus 10 maanden (p=0,004), en langere systemische TTF (15 versus 4 maanden; p<0,001). Deze associaties werden alleen gezien in patiënten met NSCLC met hoge expressie van PD-L1 (50% of hoger). In multivariate analyse was ontwikkelen van irAEs onafhankelijk voorspellend voor OS, systemische TTF en intracraniële TTF.
De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met hersenmetastasen van NSCLC met hoge expressie van PD-L1 ontwikkeling van pembrolizumab-gerelateerde ir AEs geassocieerd was met langer OS, systemische TTF, en intracraniële TTF.
1.Zhang M, Rodrigues AJ, Pollom EL et al. Improved survival and disease control following pembrolizumab-induced immune-related adverse events in high PD-L1 expressing non-small cell lung cancer with brain metastases. J Neuro-Oncol 2021; epub ahead of print
Summary: A study at Stanford Medical Center (Palo Alto, CA) found that pembrolizumab-associated irAEs were associated with better OS, systemic TTF, and intracranial TTF among patients with NSCLC and brain metastases.