
In de database identificeerden de onderzoekers 735 patiënten met bekende BMI die PD-1/PD-L1 gebaseerde ICIs kregen voor mRCC (31% eerstelijnsbehandeling, en 31% combinatie van PD-1/PD-L1 met andere behandelingen). Bij start van de ICI-behandeling hadden 274 patiënten (37%) BMI lager dan 25 kg/m2 en 461 (63%) een BMI 25 kg/m2 of hoger. De mediane follow-up was 13,5 maanden (range <1 tot 78,6). De het één-jaars overall survival percentage was significant hoger in de groep met hoge BMI dan in de groep met lage BMI (79% versus 66%; gecorrigeerd HR 0,75; p=0,03). Deze associatie was consistent in subgroepanalyse (geslacht, IMDC-groep, histologie, en type of lijn van behandeling). Patiënten met hoge BMI hadden ook numeriek hogere ORR (30% versus 21%; p=0,06) en numeriek langere tijd tot behandelfalen (mediaan 7,4 versus 4,9 maanden; p=0,83). Onder 320 patiënten met beschikbare next-generation sequencing dat waren er geen verschillen tussen beide groepen in frequentie van genomische veranderingen of tumormutatiebelasting.
De onderzoekers concluderen dat hogere BMI onafhankelijk geassocieerd was met betere prognose onder patiënten die PD-1/PD-L1 ICIs kregen voor mRCC.
1.Lalani A-K, Bakouny Z, Farah S et al. Assessment of immune checkpoint inhibitors and genomic alterations by body mass index in advanced renal cell carcinoma. JAMA Oncol 2021; epub ahead of print
Summary: Analysis of patients in the IMDC database found that elevated BMI was independently associated with improved OS among patients receiving PD-(L)1 based ICIs for metastatic renal cell carcinoma.