Diabetes mellitus (DM) is een prevalente chronische metabole aandoening, die geassocieerd is met dysfunctie van het immuunsysteem. De associatie van DM met werkzaamheid van immuuntherapie is niet duidelijk. Een retrospectieve studie in Israël heeft de associatie van DM met werkzaamheid van eerstelijns pembrolizumab voor metastatisch niet-kleincellig longcarcinoom (mNSCLC) geïnventariseerd. Prof. Ido Wolf (Tel Aviv Sourasky Medical Center) en collega’s publiceren de studie in Cancer.¹

De studie includeerde 203 patiënten die in het centrum eerstelijns pembrolizumab kregen voor mNSCLC. Onder deze patiënten hadden 51 DM (25%). De figuur laat zien dat de DM-patiënten significant kortere mediane progressievrije overleving (panel A) en overall survival (panel B) hadden dan de niet-DM patiënten. De associatie van DM met werkzaamheid van pembrolizumab was sterker onder patiënten die pembrolizumab monotherapie kregen (C,D) dan onder patiënten die pembrolizumab plus chemotherapie kregen (E,F). In multivariate analyse was DM een onafhankelijke risicofactor voor kortere PFS (HR 1,67; p=0,01) en OS (HR 1,73; p=0,02). In een validatiecohort van 452 mNSCLC-patiënten was tijd op pembrolizumab korter onder DM-patiënten dan onder niet-DM patiënten, met 19,6% versus 31,7% die na één jaar nog met pembrolizumab behandeld werden.

De onderzoekers concluderen dat DM geassocieerd was met verminderde werkzaamheid van eerstelijns pembrolizumab voor mNSCLC.

1.Leshem Y, Dolev Y, Siegelmann-Danieli N et al. Association between diabetes mellitus and reduced efficacy of pembrolizumab in non-small cell lung cancer. Cancer 2023.34918

Summary: A retrospective study in Israel found that diabetes mellitus was associated with reduced efficacy of first-line pembrolizumab for metastatic non-small cell lung cancer.