Het orale chemotherapeuticum S-1 bevat tegafur, dat door cytochroom P450 2A6 (CYP2A6) wordt gemetaboliseerd tot de werkzame verbinding 5-fluorouracil. Prof. Yoon-Koo Kang (Asan Medisch Centrum, Seoel) en collega’s hebben de associaties onderzocht tussen polymorfismen in het CYP2A6-gen en de uitkomsten van adjuvant S-1 in patiënten met geresecteerd maagcarcinoom. De studie is online gepubliceerd in Gastric Cancer.¹

Deelnemers aan de studie waren 128 mannen en 72 vrouwen. De mediane leeftijd was 57 jaar (range 32 tot 83 jaar). De patiënten werden gegenotypeerd voor wildtype- of vier variant-allelen (varianten 4, 7, 9, en 10) in CYP2A6. Er waren 49 patiënten (24,5%) met wildtype/wildtype (W/W) genotype voor CYP2A6, 94 patiënten (47,0%) met wildtype/variant (W/V) genotype, en 57 patiënten (28,5%) met variant/variant (V/V) genotype.

De patiënten kregen adjuvant S-1 40 mg/m² tweemaal daags op dagen 1-28 van acht zes-weekse cycli na curatieve chirurgie voor stadium II-III maagcarcinoom. De mediane follow-up was 46,4 maanden. De drie-jaars recidiefvrije overleving was 83,1% (95%-bti 77,7-88,5%) en de drie-jaars overall survival was 94,8% (95%-bti 91,6-98,0%). Toxiciteit en graad 3 of hoger toxiciteit verschilden niet voor verschillende genotypen. Er waren wel statistisch significante verschillen in recidiefvrije overleving tussen de groepen. De drie-jaars RFS was 95,9% voor W/W; 83,1% voor W/V; en 72,5% voor V/V. Vergeleken met dragers van het W/W-genotype was de RFS slechter in dragers van het W/V-genotype (HR 3,41; p=0,049) en dragers van het V/V-genotype (HR 4,03; p=0,028).

De onderzoekers concluderen dat CYP2A6-polymorfismen niet geassocieerd zijn met toxiciteit van S-1 chemotherapie, maar wel met de werkzaamheid van S-1 in de adjuvante setting voor maagcarcinoom.

1.Jeong JH, Park SR, Ahn Y et al. Associations between CYP2A6 polymorphisms and outcomes of adjuvant S-1 chemotherapy in patients with curatively resected gastric cancer. Gastric Cancer 2015; epub ahead of print