Betrouwbaar onderscheid tussen longadenocarcinoom (ADC) en squameus celcarcinoom (SCC) is van belang voor de behandeling. In sommige gevallen maken de gewoonlijk gebruikte markers niet voldoende onderscheid. Dr. Yeoun Jin Kim (Luxemburgs Gezondheidsinstituut) en collega’s hebben de waarde onderzocht van het eiwit beta-arrestin-1 als diagnostische marker voor het onderscheiden van de twee histologische typen longmaligniteit. Ze publiceren de studie vandaag online in het British Journal of Cancer.¹

De onderzoekers bestudeerden met immuunhistochemie de pre-treatment expressie van beta-arrestin-1 in tissue microarrays van twee cohorten longcarcinoom-patiënten (ADC n=27; SCC n=11) en in bloedmonsters van 128 longcarcinoom-patiënten (ADC n-72; SCC n=24; andere subtypen n=32) en 93 gezonde bloeddonoren. De analyses liet zien dat de expressie van beta-arrestin-1 significant hoger was in ADC- vergeleken met SCC-monsters. Beta-arrestin-1 niveau had hoge sensitiviteit, hoge specificiteit, en hoge negatieve voorspellende waarde. De niveaus van het eiwit waren aanzienlijk hoger in het plasma van patiënten met longcarcinoom dan in het plasma van gezonde donoren, en waren ook hoger in patiënten met latere progressieve ziekte dan in patiënten met complete of partiële respons op EGFR-remmer therapie.

De onderzoekers concluderen dat de studie beta-arrestin-1 heeft geïdentificeerd als diagnostische marker voor het onderscheiden van ADC en SCC, en als plasma-biomarker voor de niet-invasieve diagnose longcarcinoom.

1.El-Khoury V, Béland M, Schritz A et al. Identification of beta-arrestin-1 as a diagnostic biomarker in lung cancer. Br J Cancer 2018; epub ahead of print

Summary: A study in Luxembourg identified the protein beta-arrestin-1 as a tissue diagnostic marker to differentiate lung adenocarcinoma from squamous cell carcinoma, and as plasma biomarker for non-invasive diagnosis of lung cancer.