Intermitterende vergeleken met continue androgeendeprivatie is niet geassocieerd met betere overall survival in patiënten met metastatisch prostaatcarcinoom, maar zou minder bijwerkingen kunnen hebben. Dr. Dawn Hershman (Columbia University, New York) en collega’s hebben deze hypothese onderzocht. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in JAMA Oncology.¹


De onderzoekers voerden een secundaire analyse uit van de S9346-studie van intermitterend versus continue ADT in mannen met metastatisch prostaatcarcinoom (mediane leeftijd 71,3 jaar). De onderzoekers inventariseerden Medicare-claims van 636 deelnemers voor diagnoses van ischemische en trombotische gebeurtenissen, endocriene gebeurtenissen, seksuele dysfunctie, dementie en depressie. De tien-jaars cumulatieve incidentie van ischemische en trombotische gebeurtenissen was 24% in de groep met continue ADT versus 33% in de groep met intermitterende ADT (HR 0,69; p=0,02). Voor andere bijwerkingen waren er geen statistisch significante verschillen tussen beide groepen.


De onderzoekers concluderen dat in oudere mannen met metastatisch prostaatcarcinoom intermiterende, vergeleken met continue, ADT resulteert in toename van de incidentie van ischemische en trombotische gebeurtenissen, en niet in waarneembare afname van incidentie van andere bijwerkingen.

1.Hershman DL, Unger JM, Wright JD et al. Adverse health events following intermittent and continuous androgen deprivation in patients with metastatic prostate cancer. JAMA Oncol 2015; epub ahead of print