Ischemische hartziekte, beroerte en hartfalen zijn bekende late effecten van therapie voor maligniteiten in jongeren en jong-volwassenen tot de leeftijd van veertig jaar bij diagnose. Dr. Saro Armenian (City of Hope Comprehensive Cancer Center, Duarte CA) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van CVD in lange-termijn overlevers met een oncologische diagnose op de leeftijd van veertig jaar of later. De uitkomsten van de retrospectieve analyse zijn online gepubliceerd in het Journal of Clinical Oncology.¹

De analyse is gebaseerd op gegevens van 36.232 twee-jaar-of-langer overlevers van adult-onset cancer en 73.545 noncancer controls gematcht voor leeftijd, geslacht en postcode. Een significant hoger risico van CVD vergeleken met de controlepersonen werd gezien in overlevers van multipel myeloom (incidence rate ratio 1,70; p<0,01), long-/bronchuscarcinoom (IRR 1,58; p<0,01), non-Hodgkin lymfoom (IRR 1,41; p<0,01), en mammacarcinoom (IRR 1,13; p<0,01). Overlevers van prostaatcarcinoom hadden een significant lager CVD-risico dan de controlepersonen (IRR 0,89; p<0,01). De hoogste CVD-risico’s werden gezien in overlevers met twee of meer cardiovasculaire risicofactoren (hypertensie, diabetes, dyslipidemie). De acht-jaars overall survival was significant slechter onder overlevers die CVD ontwikkelden dan in overlevers zonder CVD (acht-jaars OS 60% versus 81%; p<0,01).

De onderzoekers concluderen dat de hoogte van het CVD-risico in overlevers varieert met het type maligniteit en de aanwezigheid van cardiovasculaire risicofactoren. De OS na het ontwikkelen van CVD is slecht.

1.Armenian SH, Xu L, Ky B et al. Cardiovascular disease among survivors of adult-onset cancer: a community-based retrospective cohort study. J Clin Oncol 2016; epub ahead of print