In een eerdere studie is gezien dat toevoeging van irinotecan aan een EGFR-antilichaam voor refractair metastatisch colorectaalcarcinoom resulteerde in verbetering van de respons en de tijd tot progressie, maar niet de overall survival. Dr. Kelvin Chan (University of Toronto) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van werkzaamheid en toxiciteit van deze combinatie versus EGFR-antilichaam monotherapie in de klinische praktijk. Ze publiceren de studie vandaag online in het International Journal of Cancer.¹

In Ontario wordt voor de behandeling van refractair niet-RAS gemuteerd mCRC hetzij cetuximab plus irinotecan (Cmab+I) of pantitumumab monotherapie (Pmab) vergoed. In de Ontario Drug Database identificeerden de onderzoekers 1081 patiënten met een diagnose refractair mCRC voor december 2012. Van deze patiënten kregen 278 Cmab+I en 803 Pmab. De patiënten die Cmab+I kregen waren jonger (gemiddelde leeftijd 61 versus 64 jaar) en waren voorheen langer met irinotecan behandeld. Cmab+I versus Pmab was geassocieerd met langere time to treatment discontinuation (mediaan 3,8 maanden versus 2,8 maanden) en langere OS (mediaan 8,8 maanden versus 5,5 maanden; HR 0,62; p<0,001). De veertien-dagen mortaliteit verschilde niet tussen beide behandelingen, evenmin als het gebruik van Spoedeisende Hulp. Er waren geen statistisch significante verschillen in uitkomsten van patiënten ouder versus jonger dan 65 jaar.

De studie laat zien dat in de real world in Ontario de combinatie van Cmab+I voor refractair mCRC resulteert in betere uitkomsten dan Pmab monotherapie.

1.Jerzak KJ,. Berry S, Ko Y-K etl al. Cetuximab plus irinotecan versus paniitumumab in patients with refractory metastatic colorectal cancer in Ontario, Canada. Int J Cancer 2017; epub ahead of print