Behandeling van longcarcinoom wordt in toenamende mate gebaseerd op profilering van tumoren om gepersonaliseerde therapie mogelijk te maken. Bepaling van biomarkers in het bloed biedt wellicht de mogelijkheid om zonder invasieve procedures kenmerken van de tumoren te onderzoeken. Dr. Daniel Boffa (Yale University, New Haven CT) en collega’s hebben een prospectieve studie uitgevoerd van de overall survival impact van de expressie van PD-L1 in genucleëerde cellen in het perifeer bloed van patiënten met longcarcinoom. Ze publiceren de studie online in Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention.¹


Deelnemers aan de studie waren 112 patiënten met longcarcinoom. Bij diagnose zagen de onderzoekers expressie van PD-L1 in perifeer circulating cells associated with malignancy (CCAM) in 26 patiënten. Ze onderscheidden twee populaties van genucleëerde niet-hematolymfoïde cellen met PD-L1 expressie: cytokeratine-positieve cellen (CK+, PD-L1+, CD45-) en cytokeratine-negatieve cellen (CK-, PD-L1+,CD45-), beide met cytomorfometrische kenmerken consistent met tumorcellen. Patiënten met meer dan 1,1 PD-L1+ cellen per ml (n=10) hadden een slechtere OS dan patiënten met 1,1 of minder PD+ cellen per ml (n=102). De twee-jaars OS in deze beide groepen was 31,2% versus 78,8% (p=0,00159). In een model met correctie voor stadium van de ziekte was een hoog PD-L1+ celgehalte een significante voorspeller van mortaliteit (HR 3,85; p=0,002).

De onderzoekers concluderen dat expressie van PD-L1 gedetecteerd kan worden in twee onderscheiden celpopulaties in het perifeer bloed van patiënten met longcarcinoom, en dat hoge gehalten van deze cellen geassocieerd zijn met slechtere overleving.

1.Boffa DJ, Graf RP, Salazar MC et al. Cellular expression of PD-L1 in the peripheral blood of lung cancer patients is associated with worse survival. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev 2017; epub ahead of print