De behandelopties voor sarcoom zijn beperkt. Er zijn aanwijzingen dat histondeacytelaseremmers de werkzaamheid van topoïsomerase II-remmers versterken door het bevorderen van de toegankelijkheid van chromatine en het downreguleren van DNA-schadeherstel. Prof. Pamela Munster (University of California in San Francisco) en collega’s hebben een fase 1-studie uitgevoerd van de combinatie van de HDAC-remmer panobinostat en de topoïsomerase II-remmer epirubicine voor refractair sarcoom. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in Annals of Oncology.¹

Deelnemers aan de 3+3 doseringsescalatiestudie waren veertig patiënten met gevorderde solide tumoren. Ze kregen 20 tot 60 mg panobinostat op dagen 1, 3 en 5 gevolgd door epirubicine 75 mg/m² op dag 5 van 21-daagse cycli. Doseringslimiterende toxiciteiten waren trombocytopenie, febriele neutropenie en vermoeidheid met de pabinostat 60 mg-dosering, resulterend in een MTD van 50 mg. Respons werd gezien in vier van 37 evalueerbare patiënten; alle vier na progressie op eerdere topoïsomerase II-remmer. In een dose-expansion met de MTD in twintig sarcoompatiënten werd klinisch profijt gezien in twaalf patiënten (één partiële respons, elf stabiele ziekte, mediane overall survival 8,3 maanden), onder wie acht van veertien met progressie op eerdere topoïsomerase II-remmer. Profijt van de behandeling was gecorreleerd met toegenomen histonacetylering en afgenomen neutrofielgetal op dag vijf.

De onderzoekers concluderen dat behandeling met panobinostat en epirubicine goed verdragen wordt en wellicht anthracyclineresistentie kan doorbreken. Histonacetylering en afname van neutrofielgetal zouden kunnen fungeren als predictieve biomarkers.

1.Thomas S, Aggarwal R, Jahan T et al. A phase I trial of pabinostat and epirubicin in solid tumors with a dose expansion in patients with sarcoma. Ann Oncol 2016; epub ahead of print