
Onder 83 patiënten met monsters die getest werden op expressie van PD-L1 waren er 37 met PD-L1 positieve tumoren (45%) van wie er 23 werden geïncludeerd. De mediane leeftijd was 65 jaar;78% had squameuze histologie; 87% had twee of meer eerdere lijnen therapie gekregen voor gevorderde/metastatische ziekte. De patiënten kregen pembrolizumab 10 mg per kg iedere twee weken, gedurende twee jaar of tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit optrad. Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse was de mediane follow-up zeven maanden (range 1 tot 33 maanden).
Primaire eindpunten waren veiligheid en overall response rate. Er waren negen patiënten (39%) met adverse events (afgenomen eetlust, verlaagd lymfocytengetal, rash) maar geen graad 4 of 5 AEs. De ORR was 30%, en de mediane duur van de respons was 15 maanden (range 6 tot 26 maanden). Een zes-genen interferon-γ genexpressie-analyse suggereerde dat hogere composietscore voor interferon-γ genexpressie geassocieerd was met uitstel van progressie en hogere respons op pembrolizumab.
De onderzoekers concluderen dat pembrolizumab een handelbaar toxiciteitsprofiel had en duurzame antitumor-werkzaamheid voor zwaar-voorbehandeld PD-L1 positief gevorderd slokdarmcarcinoom.
1. Doi T, Piha-Paul SA, Jalal SS et al. Safety and antitumor activity of the anti-programmed death-1 antibody pembrolizumab in patients with advanced esophageal carcinoma. J Clin Oncol 2017; epub ahead of print