De oncogenese van merkelcelcarcinoom is geassocieerd met integratie van merkel-polyomavirus en door ultraviolette straling geïnduceerde mutaties. Prof. Howard Kaufman (The State University of New Jersey, New Brunswick) en collega’s hebben onderzocht wat de waarde is van behandeling met immuuntherapie gericht op de PD-L1/PD-1 route. Ze voerden een fase 2-studie uit van avelumab in patiënten met stadium IV merkelcelcarcinoom dat progressie vertoonde na cytotoxische chemotherapie. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in The Lancet Oncology.¹

De studie is uitgevoerd bij 35 centra in Australië, Azië, Europa, en Noord-Amerika. Deelnemers waren 88 volwassen patiënten met histologisch bevestigd merkelcelcarcinoom. Ze kregen avelumab intraveneus 10 mg/kg iedere twee weken,. De mediane follow-up was 10,4 maanden (IQR 8,6-13,1 maanden). Het primaire eindpunt van de studie was respons. Complete respons werd gezien in acht patiënten, en partiële respons in twintig, voor een ORR van 31,8% (95%-bti 21,9-43,1%). Ten tijde van de nu gepubliceerde analyse was de respons ongoing in 23 van de 28 responders. Er waren vijf graad 3 behandelingsgerelateerde toxiciteiten in vier patiënten (5%); er waren geen graad 4- of 5-toxiciteiten. Ernstige bijwerkingen werden gezien in vijf patiënten (6%).

De onderzoekers concluderen dat avelumab-behandeling resulteerde in duurzame responsen en goed verdragen werd. Avelumab is een nieuwe therapeutische optie voor gevorderd merkelcelcarcinoom.

1.Kaufman HL, Russell J, Hamid O et al. Avelumab in patients with chemotherapy-refractory metastatic Merkel cell carcinoma: a multicentre, single-group, open-label, phase 2 trial. Lancet Oncol 2016; epub ahead of print