
De studie includeerde patiënten in drie cohorten: leiomyosarcoom (LMS, n=19), liposarcoom (LPS, n=20), en niet-gedifferentieerd pleomorf sarcoom en andere wekedelensarcomen die baat kunnen hebben bij PD-1 remming (UPS/Other; n=18). De patiënten kregen drie-weekse cycli van intraveneus pembrolizumab 200 mg op dag één en intraveneus eribuline 1,4 mg/m2 op dagen één en acht. De behandeling werd voortgezet tot progressie, tot niet-acceptabele toxiciteit, of gedurende twee jaar. Het primaire eindpunt was twaalf-weeks progressievrij-overlevingspercentage (PFS-12) in elk van de drie cohorten. De PFS-12 was 36,8% (90%-bti 22,5-60,4) in het LMS-cohort; 69,6% (54,5-89,0) in het LPS-cohort; en 52,6% (36,8-75,3) in het UPS/Other-cohort. Respons werd gezien in alle drie de patiënten met angiosarcoom in het UPS/Other-cohort. De toxiciteit was manageable. Hogere serumgehalten van IFNα en IL4 waren geassocieerd met klinisch profijt. In een patiënt die twee jaar behandeling voltooide werden immuunaggegraten met expressie van PD-1 en PD-L1 gezien.
De onderzoekers concluderen dat de combinatie van eribuline en pembrolizumab veelbelovende activiteit had voor LPS en angiosarcoom.
1.Haddox CL, Nathenson MJ, Mazzola E et al. Phase 2 study of eribulin plus pembrolizumab in metastatic soft-tissue sarcomas: clinical outcomes and biological correlates. Clin Cancer Res 2024; epub ahead of print
Summary: A phase 2 trial at Dana-Farber Cancer Institute (Boston, MA) found promising activity of the combination of eribulin and pembrolizumab for liposarcoma and angiosarcoma.