Systemische therapie voor triple-negatief mammacarcinoom is vooral gebaseerd op chemotherapie. In ongeveer 50% van de TNBCs wordt overexpressie van EGFR gezien, hetgeen mogelijk een rol speelt in de pathogenese. Prof. Jean-Marc Nabholtz (Kankercentrum Jean Perrin, Clermont-Ferrand) en collega’s hebben een fase 2-studie uitgevoerd van toevoegen van het anti-EGFR antilichaam cetuximab aan neoadjuvante chemotherapie met docetaxel voor operabel stadium II-III TNBC. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in het International Journal of Cancer.¹

Deelneemsters waren 35 patiënten, die werden behandeld met wekelijks cetuximab (eerste infusie 400 mg/m², vervolgens 250 mg/m²) gecombineerd met 6 cycli docetaxel, waarna de patiënten chirurgie ondergingen. Het primaire eindpunt van de studie was pathologisch complete respons. In de 25 evaluabele patiënten was de pCR 24% (95%-bti 7,3-40,7%). Complete klinische respons werd gezien in 22% van de patiënten. Conservatieve chirurgie werd uitgevoerd in 75%. De toxiciteit, vooral cutaan en hematologisch, was beheersbaar. Een pre-therapie ratio van CD8+ en FOXP3+ tumorinfiltrerende lymfocyten 2,75 of hoger was voorspellend voor pCR: 43% versus 0% (p=0,047).

De onderzoekers concluderen dat cetuximab in combinatie met docetaxel bescheiden activiteit heeft bij acceptabele toxiciteit in TNBC in de neoadjuvante setting. De immuuncomponent van de tumormicro-omgeving zou een belangrijke rol kunnen spelen in de TNBC-respons op neoadjuvante therapie.

1.Nabholtz JM, Chalabi N, Radosevic-Robin N et al. Multicentric neoadjuvant pilot phase II study of cetuximab combined with docetaxel in operable triple negative breast cancer. Int J Cancer 2015; epub ahead of print