In eerdere studies is gezien dat de combinatie van trastuzumab emtansine (T-DM1) en pertuzumab veilig en werkzaam is in gevorderd HER2-positief mammacarcinoom. Prof. Angela DeMichele (University of Pennsylvania, Philadelphia) en collega’s hebben de waarde van deze combinatie in de neoadjuvante setting onderzocht. DeMichele presenteert de uitkomsten van de studie op de AACR Annual Meeting in New Orleans.¹ De studie was onderdeel van de I-SPY2 TRIAL.

Deelneemsters aan de studie waren patiënten met tumoren met een grootte van tenminste 2,5 cm. Ze kregen twaalf cycli T-DM1 plus pertuzumab (T-DM1-arm; n=52) of paclitaxel plus trastuzumab (controle; n=31). Vervolgens kregen alle deelneemsters vier cycli doxorubicine en cyclofosfamide, gevolgd door chirurgie. Het eindpunt van de studie was pathologisch complete respons. Deze bedroeg 52% in de T-DM1 arm versus 22% in de controle-arm. De onderzoekers berekenen dat de kans dat T-DM1 plus pertuzumab in deze setting superieur is aan controle 99,5% bedraagt. Onder de HER2+/HR+ patiënten was de pCR 46% in de T-DM1 arm versus 17% in de controle-arm (kans op superioriteit 99,1%), en onder de HER2+/HR- patiënten was de pCR 64% in de T-DM1 arm versus 33% in de controle-arm (kans op superioriteit 98,0%). Hypertensie werd gezien in 4% in de T-DM1-arm versus 45% in de controle-arm; neuropathie in 0% versus 45%; en alopecie in 0% versus 58%. In de T-DM1 arm waren meer patiënten met verhoogd ALT/AST (25%) dan in de controle-arm (13%).

DeMichele concludeert dat, binnen de beperkingen van de fase 2-opzet, de studie laat zien dat patiënten met gevorderd HER2-positief mammacarcinoom baat hebben bij neoadjuvant T-DM1 plus pertuzumab vergeleken met paclitaxel plus trastuzumab. Het percentage patiënten met pCR was hoger en het percentage patiënten met bijwerkingen was lager in de T-DM1 arm dan in de controle-arm.

1.DeMichele A et al. AACR 2016; abstr. CT042