
De studie includeerde acht mannen en acht vrouwen met gevorderd ACC, waarvoor ze tenminste één niet-succesvolle behandeling hadden gekregen in de zes maanden voor inclusie. Tien patiënten (63%) hadden hormoonoverproductie (zeven met cortisol-overproducerend ACC). Ze kregen intraveneus pembrolizumab 200 mg iedere drie weken. Het primaire eindpunt van de studie was percentage patiënten zonder progressie na 27 weken behandeling (non-progression rate; NPR). Dit eindpunt kon worden beoordeeld in veertien patiënten (één patiënt was lost to follow-up, en één patiënt verliet de studie wegens een adverse event).
Vijf patiënten waren in leven en progressievrij na 27 weken, voor een NPR van 36% (95%-bti 13-65). Onder de veertien RECIST-evaluabele patiënten hadden twee partiële respons (onder wie één met cortisol-producerend ACC), zeven stabiele ziekte (onder wie drie met cortisol-producerend ACC), en vijf progressieve ziekte, voor een ORR van 14% (95%-bti 2-43). Onder de zeven patiënten met stabiele ziekte waren er vijf met ziektestabilisering gedurende vier maanden of langer. Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gezien in twee patiënten (onder wie één patiënt die de behandeling moest discontinueren). Alle tumorspecimens (14/14) waren negatief voor PD-L1 expressie; dertien van veertien (93%) waren microsatellietstabiel; en acht (57%) hadden hoge TIL-score.
De onderzoekers concluderen dat pembrolizumab monotherapie matige activiteit had als salvage behandeling voor ACC, ongeacht de hormoonfunctie, MSI-status, en PD-L1 status van de tumor. De behandeling werd over het algemeen goed verdragen.
1.Amir Habra M, Stephen B, Campbell M et al. Phase II clinical trial of pembrolizumab efficacy and safety in advanced adrenocortical carcinoma. J ImmunoTher Cancer 2019:7:253
Summary: A study at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) found that single-agent pembrolizumab had modest activity as salvage therapy in adrenocortical carcinoma, regardless of the tumor’s hormonal function, MSI status, or PD-L1 status. The treatment was generally well tolerated.