
De analyse heeft betrekking op tweeëntwintig patiënten met ECD en vier met LCH (veertien voruwen en twaalf mannen, mediane leeftijd 61 jaar; range 51 tot 74 jaar). Ze kregen vemurafenib 960 mg tweemaal daags tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit optrad. Het primaire eindpunt van de analyse was objectieve respons.
De figuur laat zien dat de ORR voor alle patiënten tezamen 61,5% bedroeg, en voor alleen de ECD-patiënten 54,5%. In alle evalueerbare patiënten werd stabiele ziekte of beter gezien. De studie werd beëindigd na mediaan 28,8 maanden follow-up; bij het beëindigen van de studie waren de mediane progressievrije overleving en overall survival nog niet bereikt. De twee-jaars PFS was 86% en de twee-jaars OS was 96%. Alle vijftien patiënten die met FDG-PET/CT onderzocht werden hadden metabole respons, onder wie twaalf (80%) complete metabole respons. De meest-gerapporteerde AEs waren arthralgie, rash, vermoeidheid, alopecie, verlengd QT-interval, huidpapilloom, en hyperkeratose.
De onderzoekers concluderen dat vemurafenib langdurige werkzaamheid heeft laten zien voor ECD en LCH met BRAF-V600 mutatie.
1.Diamond EL, Subbiah V, Lockhart AC et al. Vemurafenib for BRAF V600-mutant Erdheim-Chester disease and Langerhans cell histiocytosis. Analysis of data from the histology-independent, phase 2, open-label VE-BASKET study. JAMA Oncol 2017; epub ahead of print