De multinationale fase 3-studie CATNON randomiseerde volwassen patiënten met nieuw-gediagnostiseerd 1p/19q non-co-deleted anaplastisch glioom in een 2 x 2 factorieel design 1:1:1:1 naar alleen radiotherapie (59,4 Gy in 33 fracties; n=189), RT met adjuvant temozolomide (12 vier-weekse cycli van 150 tot 200 mg/m² TMZ op dagen één tot en met vijf; n=186), RT met concurrent TMZ (75 mg/m² per dag; n=188), of RT met concurrent en adjuvant TMZ (n=188. De eerste interimanalyse van de studie, gepubliceerd in 2017, liet zien dat adjuvant TMZ geassocieerd was met significant overlevingsvoordeel. Prof. Martin van den Bent (Erasmus MC) en collega’s publiceren nu in The Lancet Oncology een tweede interimanalyse van de studie.¹

CATNON werd uitgevoerd in 137 centra in Australië, Europa, en Noord-Amerika. De mediane follow-up was 55,7 maanden (IQR 41,0-77,3). De mediane overall survival was 66,9 maanden met concurrent TMZ versus 60,4 maanden zonder concurrent TMZ (HR 0,97; p=0,76) en 82,3 maanden met adjuvant TMZ versus 46,9 maanden zonder adjuvant TMZ (HR 0,64; p<0,0001). De meest-frequente graad 3 en 4 met TMZ samenhangende toxiciteiten waren hematologisch (9% van de patiënten met concurrent TMZ en 15% van de patiënten met adjuvant TMZ). Er waren geen graad 5 treatment-related adverse events.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met 1p/19q non-co-deleted anaplastisch glioom toevoegen van adjuvant TMZ, maar niet concurrent TMZ, aan RT geassocieerd was met betere OS.

1.Van den Bent MJ, Tesileanu CMS, Wick W et al. Adjuvant and concurrent temozolomide for 1p/19q non-co-deleted anaplastic glioma (CATNON; EORTC study 26053-22054): second interim analysis of a randomised, open-label, phase 3 study. Lancet Oncol 2021; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 CATNON study randomized patients with newly diagnosed 1p/19q non-co-deleted anaplastic glioma 1:1:1:1 to radiotherapy, RT plus concurrent temozolomide, RT plus adjuvant TMZ, or RT plus concurrent and adjuvant TMZ. Concurrent TMZ did not improve overall survival (p=0.76). Adjuvant TMZ was associated with improved OS. Clinical benefit was dependent on IDH1 and IDH2 mutational status.