De fase 3-studie 553 van de Veterans Administration Study Group heeft de werkzaamheid onderzocht van vroege adjuvante chemotherapie in patiënten die mogelijk genezen zijn na radicale prostatectomie maar die op basis van klinische en pathologische kenmerken een hoog recidiefrisico hebben. Dr. Daniel Lin (University of Washington, Seattle) presenteert morgen uitkomsten van de studie op de Annual Meeting van de American Urological Association in San Diego.¹ Deelnemers aan de studie waren patiënten die tussen juli 2006 en oktober 2011 prostatectomie ondergingen. Ze werden gerandomiseerd naar standaardzorg (SOC; n=157) of SOC plus chemotherapie (n=140; docetaxel plus prednison iedere drie weken gedurende achttien weken).

De mediane follow-up was 62,4 maanden (range 0,2 tot 104,3 maanden). Het primaire eindpunt van de studie was progressievrije overleving. De PFS was 55,5 maanden in de chemotherapiegroep versus 45,6 maanden in de SOC-groep (HR 0,82); dit verschil was niet statistisch significant (p=0,26). Toevoeging van chemotherapie aan SOC leidde wel tot statistisch significant profijt in de groep van patiënten met hoog tumorstadium (T3b en hoger; HR 0,58; p=0,041) en zwarte patiënten (HR 0,54; p=0,054). Secundaire eindpunten waren overall survival, prostaatcarcinoomspecifieke overleving, metastasevrije overleving en tijd-tot-initiatie van androgeendeprivatietherapie. Zinvolle analyses van deze eindpunten waren niet mogelijk vanwege low event rates. Graad 3 of hoger bijwerkingen van de chemotherapie waren neutropenie in 40%, hyperglycemie in 18%, vermoeidheid in 5%, met febriele neutropie in 1,4%.

De onderzoekers concluderen dat adjuvante chemotherapie na radicale prostatectomie goed verdragen werd, niet resulteerde in statistisch significante betere PFS voor de gehele patiëntengroep, maar wel tot profijt leidde in patiënten met hoog-stadium tumoren en zwarte patiënten.

1.Lin D et al. AUA Annual Meeting 2016; abstr. 740