De moleculaire heterogeniteit van laaggradig glioom (WHO graad II) resulteert in aanzienlijke variatie in de uitkomsten. Prof. Brigitta Baumert (EORTC, Brussel) en haar collega’s bij 78 centra in negentien landen hebben een fase 3-studie uitgevoerd van twee single-modality behandelingen voor laaggradig glioom: radiotherapie versus temozolomide. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in The Lancet Oncology.¹

De deelnemers aan de studie waren patiënten met laaggradig glioom (astrocytoom, oligoastrocytoom, of oligodendroglioom) met tenminste één risicofactor (leeftijd hoger dan veertig jaar, progressieve ziekte, tumor groter dan vijf cm, of neurologische symptomen). De patiënten werden gerandomiseerd naar conformele radiotherapie 28 doses van 1,8 Gy eenmaal daags (n=240) of maximaal twaalf cycli temozolomide (n=237), met mediane follow-up van 48 maanden. Het primaire eindpunt was progressievrije overleving. De mediane PFS was 39 maanden in temozolomidegroep versus 46 maanden in de radiotherapiegroep (HR 1,16; p=0,22). De mediane overall survival was in beide groepen niet bereikt.

In exploratorische analyses werden voor een moleculair-gedefinieerde patiëntsubgroep wel significante PFS-verschil gezien tussen de studie-armen. Patiënten met tumoren met IDH-mutaties zonder 1p/19q-codeletie hadden na radiotherapie langere PFS dan na chemotherapie (HR 1,86; p=0,0043). Er waren tussen beide armen geen verschillen in PFS in de subgroepen met tumoren met IDH-mutatie plus 1p/19q-codeletie of IDH-wildtype.

De onderzoekers concluderen dat er overall geen verschillen waren in PFS tussen patiënten uit beide armen. Verdere follow-up moet informatie verschaffen over de OS-uitkomsten in beide armen en over de predictieve waarde van de verschillende moleculaire subtypen.

1.Baumert BG, Hegl ME, van den Bent MJ et al. Temozolomide chemotherapy versus radiotherapy in high-risk low-grad glioma (EORTC 22033-26033): a randomised, open-label, phase 3 intergroup study. Lancet Oncol 2016; epub ahead of print