Dr. Ying Wang (American Cancer Society, Atlanta GA) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van de associaties tussen fysieke activiteit voor of na de diagnose prostaatcarcinoom en de prostaatcarcinoomspecifieke activiteit (PCSM). Wang presenteerde de uitkomsten van de analyse op de AACR Annual Meeting in New Orleans.¹ De analyse is gebaseerd op gegevens van deelnemers van het Nutrition Cohort van de Cancer Prevention Study II. Bij inclusie in het cohort in 1992 of 1993 gaven de deelnemers onder meer informatie over hun gebruikelijke recreationele fysieke activiteit en de tijd die ze zittend doorbrachten.

Tussen inclusie en juni 2011 werd niet-metastatisch prostaatcarcinoom gediagnostiseerd in 10.067 deelnemers, en tussen inclusie en december 2012 overleden 600 deelnemers aan prostaatcarcinoom. Vergeleken met fysieke activiteit van minder dan 3,5 MET-uren per week recreationele fysieke activiteit was 17,5 MET-uren per week (equivalent aan 5 uur wandelen) geassocieerd met 30% lagere PCSM (HR 0,70; 95%-bti 0,54-0,92) voor prediagnostische activiteit en met 34% lagere PCSM (HR 0,66; 95%-bti 0,46-0,93) voor postdiagnostische activiteit. Onder mannen met wandelen als enige vorm van recreationele fysieke activiteit was prediagnostisch vier uur of meer wandelen per week geassocieerd met lagere PCSM (voor vier tot zeven uur per week HR 0,65; voor meer dan zeven uur HR 0,60); postdiagnostisch alleen wandelen was niet geassocieerd met PCSM. Voor tijd die zittend werd doorgebracht werd geen associatie met PCSM gezien.

Wang concludeert dat hogere fysieke activiteit voor en na de diagnose geassocieerd was met betere prognose in mannen met niet-metastatisch prostaatcarcinoom.

1.Wang Y et al. AACR 2016; abstr. 1736