Ralimetinib is een p38 MAPK-remmer. Een multinationale gerandomiseerde fase 1b-2 studie heeft de waarde onderzocht van toevoegen van ralimetinib aan gemcitabine plus carboplatine voor recidiverend platinagevoelig ovariumcarcinoom. Prof. Ignace Vergote (Universiteitsziekenhuis Leuven) en collega’s publiceren de studie online in Gynecologic Oncology.¹

De studie includeerde 118 patiënten die zes drie-weekse cycli kregen van ralimetinib of placebo tweemaal per dag op dagen één tot en met tien, in combinatie met gemcitabine 1000 mg/m² op dagen drie en tien plus carboplatine AUC 4 op dag drie; gevolgd door onderhoudsbehandeling met ralimetinib of placebo 300 mg op dagen één tot en met veertien iedere vier weken. Na fase 1b (acht patiënten; niet gerandomiseerd) werd als aanbevolen fase 2-dosering van ralimetinib gekozen voor 200 mg. In fase 2 was de mediane progressievrije overleving 10,3 maanden met ralimetinib versus 7,9 maanden met placebo (HR 0,773), een statistisch significant verschil waarmee de studie het primaire eindpunt bereikte. De mediane overall survival (29,2 maanden versus 25,1 maanden; p=0,47) en overall response rate (46,6% versus 46,2%; p=0,97) waren niet significant verschillend tussen beide armen. Het veiligheidsprofiel van ralimetinib plus chemotherapie was in grote lijnen consistent met dat van alleen chemotherapie.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van ralimetinib aan gemcitabine-carboplatine voor recidiverend platinagevoelig ovariumcarcinoom geassocieerd was met matige verbetering van de PFS.

1.Vergote I, Heitz F, Buderath P et al. A randomized, double-blind, placebo-controlled phase 1b/2 study of ralimetinib, a p38 MAPK inhibitor, plus gemcitabine and carboplatin versus gemcitabine and carboplatin for women with recurrent platinum-sensitive ovarian cancer. Gynecol Oncol 2019; epub ahead of print

Summary: A multinational randomized phase 1b-2 study found that addition of the p38 MAPK inhibitor ralimetinib to gemcitabine plus carboplatine for recurrent platinum-sensitive ovarian cancer was safe and was associated with modest improvement of the PFS.