Toename van
de beschikbaarheid van next-generation
sequencing heeft genomische karakterisering mogelijk gemaakt van
verscheidene pediatrische tumoren, hoewel in veel gevavllen nog geen duidelijkheid
bestaat over genomische determinanten van respons op behandeling. Een studie
van Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York) heeft gezocht naar
genomische determinanten van klinische uitkomsten in rhabdomyosarcoom (RMS). Dr.
Dana Casey en collega’s publiceren de studie online in Clinical Cancer Research.1
Onder de
29.067 patiënten die tot op heden in MSKCC succesvolle genomische profilering
van de tumor ondergingen met een 468-genen oncopanel waren er 87 met RMS, van
wie 22 fusiepositief waren. De tien meest-voorkomende genetische veranderingen
waren geassocieerd met locoregionale controle (LC), ziektevrije overleving
(DFS), en overall survival (OS). De
tumormutatiebelasting (TMB), gedefinieerd als het totale aantal somatische niet-synonieme
mutaties genormaliseerd naar het aantal gesequencede megabases, was eveneens
geassocieerd met klinische uitkomsten. De mediane leeftijd bij diagnose was
16,4 jaar, en de mediane follow-up was 2,1 jaar. Patiënten met fusienegatief
RMS hadden meer genomische veranderingen (gemiddeld 6,0 versus 2,9; p=0,007) en
hogere TMB (gemiddeld 2,6 versus 1,0; p=0,01) dan patiënten met fusiepositief
RMS. Genetische veranderingen in TP53 waren geassocieerd met slechtere OS
(p=0,03). Hoge TMB (gedefinieerd als het hoogste kwartiel; ≥ 2,8) was
geassocieerd met slechtere LC (p=0,05), DFS (p=0,04), en OS (p=0,01), met in
multivariate analyse blijvende significantie.
De
onderzoekers concluderen dat hoge TMB geassocieerd was met slechtere klinische
uitkomsten in patiënten met RMS.
1.Casey DL. Wexler LH, Pitter KL et
al. Genomic determinants of clinical outcomes in rhabdomysarcoma. Clin Cancer
Res 2019; epub ahead of print