Cardiotoxiciteit, inclusief congestief hartfalen (CHF), is een doserings-limiterende bijwerking van anthracyclines. De mogelijkheid om patiënten te identificeren met een verhoogd risico van deze bijwerkingen zou kunnen resulteren in een beter op de individuele patiënt toegesneden bepaling van de optimale dosering. Dr. Bryan Schneider (Indiana University, Indianapolis) en collega’s hebben een genoom-brede associatiestudie (GWAS) uitgevoerd om biomarkers te ontdekken die bij deze identificatie gebruikt kunnen worden. De studie wordt vandaag online gepubliceerd in Clinical Cancer Research.¹

De GWAS is uitgevoerd in 3431 doxorubicine-behandelde deelneemsters van de gerandomiseerde fase 3 adjuvante mammacarcinoomstudie E5103. Van deze deelneemsters ontwikkelden 68 (2%) door een cardioloog bevestigd CHF. De onderzoekers vonden elf SNPs die met een p-waarde lager dan 0,00001 geassocieerd waren met het optreden van CHF. Er waren negen onafhankelijke chromosoomregio’s die geassocieerd waren met verhoogd risico. Validatie in de fase 3-studie E1199 (n=2415 doxrubicine-behandelde patiënten) liet zien dat het A-allel van een van deze SNPs (rs28714259) geassocieerd was met verhoogd risico van CHF (OR 1,9; p=0,04). Validatie in de BEATRICE-studie (n=828 doxorubicine-behandelde vrouwen) leidde tot de conclusie dat het A-allel van de SNP rs28714259 significant geassocieerd was met verlaagde linkerventrikel-ejectiefractie (OR 4,2; p=0,018).

De onderzoekers concluderen dat rs28714259 een gevalideerde SNP is die is geassocieerd met anthracylcine-geïnduceerd CHF in die onafhankelijke fase 3 adjuvante mammacarcinoomstudies.

1.Schneider BP, Shen F, Gardner L et al. Genome-wide association study for anthracycline-induced congestive heart failure. Clin Cancer Res 2016;23;43-51