Darolutamide is een remmer van de androgeenreceptor. De gerandomiseerde fase 2-studie SAKK 08/16, in 26 centra in Zwitserland, evalueerde darolutamide-onderhoudsbehandeling voor metastatisch castratieresistent prostaatcarcinoom (mCRPC) in patiënten die eerder remmers van androgeenreceptorroute (ARPIs) hadden gekregen en vervolgens nonprogressieve ziekte hadden na taxaanbehandeling. Prof. Silke Gillessen (Istituto Oncologico della Svizzera Italiana, Bellinzona) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 92 patiënten. De eerdere ARPO was abiteron in 60%, enzalutamide in 31%, en beide in 9%. De taxaan was docetaxel in 93% en cabazitaxel in 7%. De patiënten werden gerandomiseerd naar darolutamide 600 mg tweemaal daags of placebo tweemaal daags. Het primaire eindpunt was radiografisch-beoordeelde progressievrije overleving (rPFS) na 12 weken. Het twaalf-weken rPFS-percentage was 64,7% in de darolutamidegroep versus 52,2% in de placebogroep met een mediane rPFS van 5,5 versus 4,5 maanden (HR 0,54; p=0,017) en een mediane gebeurtenisvrije overleving van 5,4 versus 2,9 maanden (HR 0,46; p=0,001). Het percentage patiënten met PSA respons tenminste 50% was 22% met darolutamide versus 4% met placebo (p=0,014). De mediane overall survival was 24 versus 21,3 maanden (p=0,181). Er waren geen significante verschillen tussen de beide groepen in termen van treatment-related adverse events.

De onderzoekers concluderen dat onderhoudsbehandeling met darolutamide na tenminste één ARPI en een taxaan resulteerde in statistisch significante zij het klinisch bescheiden verlenging van de rPFS, met goede tolerabiliteit.

1.Gillessen S, Procopio G, Hayoz S et al. Darolutamide maintenance in patients with metastatic castration-resistant prostate cancer with nonprogressive disease after taxane treatment (SAKK 08/16). J Clin Oncol 2023; epub ahead of print

Summary: The multicenter randomized phase 2 SAKK 08/16 trial found that among patients with mCRPC, switch maintenance with darolutamide after prior taxane chemotherapy and at least one androgen-receptor pathway inhibitor resulted in statistically significant but clinically modest prolongation of the radiographic progression-free survival.