Patiënten met recidiverend prostaatcarcinoom na lokale behandeling vormen een heterogene populatie. Deze patiënten worden gewoonlijk met androgeendeprivatie (ADT) behandeld. Dr. Mary-Ellen Taplin (Dana-Farber Cancer Institute, Boston) en collega’s hebben de waarde onderzocht van het toevoegen van bevacizumab aan kortdurende ADT in mannen met hormoongevoelig prostaatcarcinoom. De uitkomsten van de gerandomiseerde fase 2-studie zijn online gepubliceerd in het Journal of Clinical Oncology.¹

Deelnemers aan de studie waren patiënten met PSA maximaal 50 ng/ml en PSA-verdubbelingstijd minder dan achttien maanden, zonder metastasen of met asymptomatische metastasen (lymfeklieren < 3 cm en vijf of minder botmetastasen). Ze werden gerandomiseerd naar zes maanden ADT met (n=66) of zonder (n=36) bevacizumab. Het primaire eindpunt van de studie was PSA-recidiefvrije overleving (RFS). Recidief was gedefinieerd als PSA hoger dan 0,2 ng/ml voor patiënten die prostatectomie hadden ondergaan, of PSA hoger dan 2,0 ng/ml voor patiënten die primaire radiotherapie hadden gekregen. De RFS was 13,3 maanden met ADT plus bevacizumab versus 10,2 maanden met alleen ADT (HR 0,47; p=0,002). De meest-voorkomende bijwerking in de bevacizumab-groep was hypertensie (36% van de patiënten).

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van bevacizumab aan ADT resulteerde in verbetering van de RFS in patiënten met hormoongevoelig prostaatcarcinoom. Lange-termijn follow-up is vereist om te bepalen of sommige patiënten een duurzame PSA-respons hebben en gedurende langere tijd geen ADT nodig hebben.

1.McKay RR, Zurita AJ, Werner L et al. A randomized phase II trial of short-course androgen deprivation therapy woth or without bevacizumab for patients with recurrent prostate cancer after definive local therapy. J Clin Oncol 2016; epub ahead of print