
De studie werd uitgevoerd in drie centra in de Verenigde Staten (University of Alabama at Birmingham, Washington University, en Indiana University). De studie includeerde zestien vrouwen en veertien mannen (gemiddelde leeftijd 63 jaar; range 39-79) met gevorderde maligniteiten en persistente misselijkheid en/of braken, die in de voorafgaande veertien dagen geen chemotherapie of radiotherapie gekregen hadden. De chronische misselijkheid moest gedurende tenminste een week bestaan, en erger zijn dan 3 op een schaal van 0 tot 10. De patiënten werden gerandomiseerd naar olanzapine 5 mg of placebo eenmaal daags gedurende zeven dagen.
De baseline mediane misselijkheid-score was 9 op een schaal van 10 (range 8-10). In de placebogroep was de mediane score na één dag en na een week nog steeds 9 (range 8-10). In de olanzapinegroep was de mediane score na één dag 2 (range 2-3) en na een week 1 (range 0-3). Het verschil was significant (p<0,001). De patiënten in de olanzapinegroep rapporteerden ook minder braken, minder gebruik van anti-emesemiddelen, betere eetlust, minder sedatie, minder vermoeidheid, en beter welbevinden.
De onderzoekers concluderen, binnen de beperking van een klein aantal patiënten, dat olanzapine werkzaam was voor het controleren van misselijkheid en braken, en verbeteren van andere symptomen en kwaliteit-van-leven parameters in deze studiepopulatie.
1.Navari RM, Pywell CM, Le-Rademacher JG et al. Olanzapine for the treatment of advanced cancer-related chronic nausea and/or vomiting. A randomized pilot trial. JAMA Oncol 2020; epub ahead of print
Summary: A study with 30 advanced cancer patients compared olanzapine versus placebo for not-chemotherapy-related nausea and/or vomiting. Olanzapine appeared to be effective in controlling these and other symptoms and in improving quality-of-life parameters