Studies van de impact van TP53-mutatiestatus in mammacarcinoom op de respons op behandeling en op de overleving hebben tegenstrijdige resultaten opgeleverd, onder meer vanwege gebruik van verschillende eindpunten en kleine patiëntgroepen. Dr. James Jackson (Tulane School of Medicine, New Orleans LA) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van de interactie tussen behandeling en TP53-mutatiestatus voor het effect op overleving in een grote dataset. Ze publiceren de studie online in Breast Cancer Research.¹

De onderzoekers voerden een analyse uit van de associatie tussen TP53-mutatiestatus en overleving in de METABRIC-dataset (n=1979). Consistent met eerdere studies zagen de onderzoekers dat onder alle patiënten tezamen de vijf-jaars OS beter was in de TP53-wt groep dan in de TP53-mut groep, maar dat de overlevingscurves na ongeveer 200 maanden weer samenkomen. Onder patiënten die wel chemotherapie kregen maar geen hormoontherapie was TP53-wt geassocieerd met slechtere lange-termijn OS vergeleken met TP53-mut. Toevoeging van hormoontherapie aan chemotherapie was geassocieerd met significante verbetering van de OS in de groep patiënten met TP53-wt tumoren maar niet in de groep patiënten met TP53-mut tumoren.

Een mechanisme dat deze waarneming kan verklaren is dat p53 senescentie induceert in plaats van apoptose, en dat hormoontherapie de senescente cellen eradiceert. Om deze hypothese te testen hebben de onderzoekers een studie uitgevoerd in cellijnen. Ze zagen inderdaad dat ER-positieve TP53-wt cellen na senescentie onder invloed van doxorubicine sensitief werden voor tamoxifen.

De onderzoekers concluderen dat de slechte lange-termijn overleving van TP53-wt patiënten met alleen chemotherapie zou kunnen worden verbeterd door strategieën die senescente tumorcellen elimineren, zoals toevoegen van hormoontherapie.

1. Ungerleider NA, Rao SG, Shakhbandi A et al. Breast cancer survival predicted by TP53 mutation status differs markedly depending on treatment. Breast Cancer Res 2018;20:115

Summary: An analysis of METABRIC data showed that in breast cancer TP53 wild-type status is associated with worse long-term survival compared to mutated TP53 in patients receiving chemotherapy only, but survival is markedly improved if hormone therapy is added to chemotherapy for TP53 wild-ype tumors.