Dr. Jacques Raphael (Sunnybrook Health Sciences Centre, Toronto) en collega’s hebben een retrospectieve studie uitgevoerd van de impact van de kwantitatieve oestrogeenreceptorstatus van mammacarcinoom op de respons op neaoadjuvante chemotherapie (NCT). Ze publiceren de studie online in Breast Cancer Research and Treatment.¹ Deelneemsters aan de studie waren 304 patiënten met een gemiddelde leeftijd van 49,7 jaar bij diagnose (SD 10,9 jaar).

De kwantitatieve ER was invers geassocieerd met reductie van de tumorgrootte na NCT (OR 0,99; p=0,027) en het bereiken van pathologisch complete respons (OR 0,98; p<0,001). Een afsnijwaarde voor kwantitatieve ER van 60% leiddde tot de beste voorspelling van de associatie met reductie van de tumorgrootte, en een afsnijwaarde van 80% voorspelde de associatie met pCR het best. pCR was een onafhankelijke voorspeller van recidiefvrije overleving (HR 0,17; p=0,0002) in alle patiënten. Vijf jaar na de NCT was 93% van de patiënten met pCR en 72% van de patiënten met residuele tumo recidiefvrij (p=0,0012).

De onderzoekers concluderen dat kwantitatieve ER-status invers geassocieerd is met de tumorrespons van mammacarcinoom op NCT. Patiënten met een ER-status hoger dan 60% respectievelijk 80% hadden het meeste profijt van NCT in termen van reductie van de tumorgrootte en het bereiken van pCR.

1.Raphael J, Gandhi S, Li N et al. The role of quantitative estrogen receptor status in predicting tumor response at surgery in breast cancer patients treated with neoadjuvant chemotherapy. Breast Cancer Res Treat 2017; epub ahead of print